Wpisy Otagowane ‘Złoto w banku’

Podczas aukcji LBMA Gold Price (London Bulion Market Association), która odbyła się 20 marca 2015 r. brało udział wiele chińskich banków jako bezpośredni uczestnicy. Pojęcie to jest odmienne od pozostałych uczestników, będących klientami uczestników bezpośrednich.

Jak podaje ICE:

Tradycyjni klienci: kopalnie, rafinerie, jubilerzy oraz banki centralne mogą stać się bezpośrednimi uczestnikami i działać na giełdzie anonimowo. Mogą również dokonywać transakcji za pośrednictwem swoich przedstawicieli.

Bank of China, ICBC i China Construction Bank

Warto zaznaczyć, że występują tylko trzy banki, które mogły stać się bezpośrednimi uczestnikami aukcji LBMA. Są to:

Bank of China Industrial and Commercial Bank of China (ICBC) China Construction Bank (CCB) (Bank of China jest bankiem komercyjnym i nie powinien być mylony z People’s Bank of China (PBOC), który jest chińskim bankiem centralnym)

Wynika to z tego, że tylko te trzy banki mają pełne członkostwo LBMA Gold Price. Organizacja ta nie zezwala bowiem na status uczestnika bezpośredniego bankom, które nie są jej członkami. Pełne członkostwo z kolei oznacza status Ordinary member (Członek zwyczajny).

Wszystkie trzy banki kwalifikują się do bezpośredniego uczestnictwa w aukcji LBMA Silver Price, zatem kryteria uczestnictwa w Silver Price są dobrym wyznacznikiem kwalifikowalności bezpośredniego uczestnictwa również w aukcji LBMA Gold Price.

Na rynku złota istnieją jeszcze inni znaczący gracze, jak → Przeczytaj więcej

Wielu analityków uważa, że popyt na chińskie złoto (jak i wypłacanie złota ze skarbców w Shanghaiu, bo każde złoto wprowadzane na obszar Chin musi przejść przez giełdę i skarbiec w Shanghaiu) rośnie z powodu chińskich transakcji zakupu towarów finansowanych zastawami złota. Chiński zastaw złota Gold Round Tipping, krok po kroku

Większość transakcji finansowanych zastawem złota jest sposobem dla chińskich spekulantów na zdobycie tanich funduszy wykorzystując posiadane złoto, jako zabezpieczenie spłaty kapitału. Przy wykorzystaniu złota, jako zabezpieczenia dla spłaty kapitału, są dwie możliwości tego finansowania: round tipping lub gold leasing. Czym jest round tipping? Mówi o tym między innymi raport banku Goldmana Sachs:

Arbitrażyści zaciągają krótkoterminowe pożyczki walutowe w bankach typu onshore w formie akredytywy przy imporcie towarów, a następnie eksportują gwarancję posiadania towaru (dokument przedstawiający prawo własności do towaru). Wszystko po to, aby skorzystać z taniego kapitału zagranicznego. Gdy już ten tani kapitał zostanie sprowadzony z zagranicznych banków, to arbitrażyści obracają tym kapitałem tak szybko jak tylko mogą, aby wykonać jak najwięcej cykli obrotu towarem i w ten sposób zarobić na małej marży, dużym wolumenie i nie swoim kapitale. W rezultacie, całkowita liczba chińskich komercyjnych kredytów walutowych zdeterminowana jest przez: – ilość fizycznego towaru zaangażowanego w proces; – ceny towarów; – liczbę dokonywanych transakcji;

Towary, które służą jako zastaw celem uzyskania dodatkowych pieniędzy z zagranicznych banków to: złoto, miedź, ruda żelaza, nikiel, cynk, aluminium, soja, olej palmowy, guma.

Transakcje finansowe chińskim złotem są przeprowadzane w odmienny sposób niż → Przeczytaj więcej

Najnowszy roczny raport Banku Grecji, który zawiera dane dotyczące rezerw greckiego złota opublikowany został w 2012 r. Kolejne – z 2013 oraz 2014 r. nie zostały jeszcze zamieszczone na stronie Banku. W 2012 r. Grecja posiadała 146,7 ton kruszcu, choć niektóre statystyki podają liczbę 117 lub 112 ton. Wskazane 146,7 ton zawiera jednak pożyczki Banku Grecji wobec greckiego skarbu państwa, co związane jest ze złotem wpłaconym przez Bank Grecji w imieniu greckiego skarbu państwa do Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

Raport z 2012 r. donosi:

Liczba zawiera zarówno zasoby złota Banku Grecji (3 597 000 uncji), jak i pożyczki zaciągnięte przez Państwo Greckie (986 000 uncji) w związku z uczestnictwem w Międzynarodowym Funduszu Walutowym (grecka część wkładu wpłacona została do MFW przez Bank Grecji w imieniu Państwa Greckiego), a także złoto złomowane oraz złote monety przeznaczone do przetopienia (163 000 uncji). Znaczna część kruszcu znajduje się poza granicami Grecji. → Przeczytaj więcej

Ostatni raport zamieszczony w Austrian Court of Audit dotyczący przechowywania złota w Banku Anglii zawiera wyniki audytu i dość ostrą krytykę na ten temat:

Na koniec 2013 r. Bank Centralny Austrii przechowywał 82% swoich zasobów złota jako depozyt w Banku Anglii, pomimo ryzyka związanego z dużą koncentracji, a obecna koncepcja depozytowa nie przewidywała żadnych środków w celu zredukowania tego ryzyka. Dodatkowo, kontrakt depozytowy złota na deponowanie kruszcu w Anglii zawierał pewne braki. Dodatkowo w nawiązaniu do rezerw złota przechowywanych poza granicami kraju, odnotowano brak przeprowadzania audytu przez krajowe organizacje rewidencyjne?

Austriacki Trybunał Obrachunkowy wyraził wielką obawę odnośnie nieproporcjonalnej wielkości oficjalnych rezerw złota (229,6 ton) składowanych w Banku Anglii, co może stanowić sygnał wprowadzający dla rozpoczęcia procesu repatriacji złota, podobnie jak uczynili to Niemcy.

Do 2013 r. Bank Centralny Austrii nie miał ani odpowiednich praw audytorskich, ani dostępu do własnych zasobów złota znajdujących się w Banku Anglii. Członek zarządu Bundesbank Carl-Ludwig Thiele powiedział w 2011 r.: → Przeczytaj więcej

System Waluty Złotej nie był jedynym w historii Stanów Zjednoczonych. W obrębie amerykańskiego systemu monetarnego istniało kilka jego rodzajów: Standard Monety Złotej, System Waluty Złotej, System Walutowy Złoto – Dewizowy oraz system z Bretton Woods w wersji pierwszej ze sztywnym zafiksowaniem waulut do dolara oraz w wersji drugiej obecnym po 1971r. do chwili obecnej z płynnymi kursami wymiany walut wprowadzonymi po tym jak USA z dyplomatyczną gracją baletnicy ogłosiły bankructwo. W Systemie Waluty Złotej jednostka pieniężna ma określoną wymienialność na złoto, która określa jej wartość w jednostkach wagowych kruszcu. Kraje uczestniczące w tym systemie utrzymują cenę jednostki pieniężnej poprzez zakup lub sprzedaż złota po tej cenie.

W 1873 r. jednostką walutową Stanów Zjednoczonych stał się złoty dolar o wadze 25,8 ziaren (z ang. grains, czyli stara anglosaska jednostka masy wyrażona w masie ziarna pszenicy, 1 grain [jedno ziarno] równe jest 64,798 mg, czyli masa 1 uncji równa się 480 ziaren), a w obrębie tej waluty pojawiły się takie monety jak:

quarter eagle (moneta dwu i pół dolarowa) moneta trzydolarowa half eagle (moneta pięciodolarowa) eagle (dziesięć dolarów) double eagle ( dwadzieścia dolarów)

W 1932 r. cena złota w Ameryce utrzymywała się na poziomie 20.67USD.

Transkrypt objaśnienia do grafiki: → Przeczytaj więcej

Członkowie Międzynarodowego Funduszu Monetarnego deponują swoje rezerwy złota w Banku Rezerw Federalnych w Nowym Jorku, w Banku Anglii, Banku Francji w Paryżu oraz w Centralnego Banku Indii, na co wskazuje zasada Rule E-1 zawarta w regulaminie Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Oryginalna wersja dokumentu z 1946 r. wskazywała jeszcze na Shanghai, jako kolejnego depozytariusza. Lokowanie tu złota zostało jednak tymczasowo wstrzymane. Następnie rozpoczęto korzystanie ze skarbca w indyjskim mieście Nagpur.

Reguła Rule E-1 została wprowadzona w 1946 r., a w 1956 r. wniesiono poprawkę na wniosek Banku Rezerw w Indiach (RBI) dotyczącą przechowywania złota w Nagpur. Chodziło tu o możliwość przetransportowania złota ze skarbca w Bombaju do nowopowstałego skarbca w Nagpur, w centralnej części Indii. Przy skarbcu powstało również biuro Banku. W Bombaju znajdowała się wówczas niewielka ilość kruszcu, będąca jedynie początkowym wkładem do MFW. Ta sama poprawka z 1956 r. wskazuje jednocześnie na wykluczenie Shanghaiu, jako miejsca przechowywania złota MFW.

Sformułowanie reguły Rule E-1, którą w 1956r. przemianowano na → Przeczytaj więcej