Wpisy Otagowane ‘Sprzedaż Złota’

W GOLDCO S.A. cena skupu sztabek i monet to tylko 4-8% poniżej bieżącej ceny zakupu.

GOLDCO S.A. jako jedyny dystrybutor złota inwestycyjnego w Polsce, oferuje cenę skupu złotych monet i sztabek o masie 1oz i większej, równą 4-8 procent poniżej bieżącej ceny zakupu. W ten sposób, jako jedyni w Polsce oferujemy najbardziej konkurencyjne stawki (spread) pomiędzy ceną kupna i sprzedaży złota. Tak wysokie ceny skupu złota oferujemy tylko i wyłącznie dla monet i sztabek, które wcześniej zostały nabyte w GOLDCO. Tym samym powodujemy, że złoto inwestycyjne staje się o wiele tańsze niż fundusze inwestycyjne, które często pobierają opłaty manipulacyjne wielokrotnie przekraczające stawkę 4-8 procent prowizji.

Nabywając złoto w GOLDCO S.A. masz pewność posiadania złota wolnego od wolframu! Posługujemy się narzędziem, które z łatwością wykrywa wolfram!

WOLFRAM to zmora współczesnego rynku złota. Jak się przed nim obronić i nabywać złoto ze 100-procentową pewnością autentyczności i próby nabywanych sztabek złota i złotych monet?

Ostatnie kilka lat na rynku złota upłynęło pod znakiem rozwoju techniki obróbki wolframu przez chińskich fałszerzy. WOLFRAMEM podrabiane są złote monety i sztabki – nawet te najmniejsze o masie kilku gramów. Wolfram to najnowocześniejsza technika podrabiania, bo w przeszłości technicy mieli problem z obróbką plastyczną wolframu, który jest kruchym materiałem. Jednak na dalekim wschodzie dopracowano technikę wytwarzania stopów wolframowo-miedziowych lub wolframowo-srebrzanych, które dużo lepiej poddają się obróbce plastycznej, a więc i biciu monet z krążków wolframowych.

→ Przeczytaj więcej

Ktokolwiek obserwował światową gospodarkę przez ostatnie kilka lat zgodzi się ze stwierdzeniem, iż decydenci z banków centralnych prowadzili słabą politykę pieniężną i nie podjęli stosownych działań, aby zwalczyć w odpowiedzialny sposób problemy trapiące obecny system monetarny. Wszystkie banki centralne największych gospodarek zaczęły produkować niespotykane ilości pieniędzy. Poluzowanie polityki pieniężnej na taką skalę można porównać do kopania puszki, która ma dotrzeć na sam koniec drogi. Przyszłość nie jawi się pozytywnie.

Dokąd to wszystko zmierza? Czy nasi przywódcy naprawdę pozwolą na załamanie międzynarodowego systemu walutowego? Czy nie ma planu B? Czy mamy uwierzyć, że złoto nie ma żadnego znaczenia w ekonomii?

Według rzeczników poruszających się w obrębie złota monetarnego w obecnej niestabilnej sytuacji gospodarczej cena złota jest względnie niska. W dodatku możemy zauważyć ogromne przepływy fizycznego złota z Zachodu na Wschód, które prawdopodobnie nie wróci na zachód w najbliższej przyszłości.

Spójrzmy teraz na wyjaśnienie dla wyżej wspomnianych obserwacji, które jest oparte na historycznych dokumentach dyplomatycznych i pomaga zrozumieć te skomplikowane kwestie.

Zacznijmy od momentu, w którym złoto zostało wycofane z systemu:

W latach sześćdziesiątych Francja wycofała się z London Gold Pool (kartelu ośmiu banków centralnych, który w latach 1961 – 1968 aktywnie sterował ceną złota). Francja nie chciała marnotrawić już więcej złota na cele wydatków wojennych, które kierowane były głównie przez USA na działania toczone przeciwko Wietnamowi. London Gold Pool było połączonym wysiłkiem Stanów Zjednoczonych, Holandii, Francji, Niemiec, Włoch, Belgii, Szwajcarii oraz Zjednoczonym Królestwem, aby sztucznie podtrzymać cenę złota na wysokości 35 dolarów za uncję. Stany Zjednoczone dodrukowywały dolary, aby sfinansować wojnę w Wietnamie, co spowodowało dewaluację dolara amerykańskiego. W wyniku tych działań trzeba było sprzedać więcej złota, aby utrzymać jego cenę na poziomie 35 dolarów. Niedługo po tym jak Francja wycofała się z London Gold Pool, kartel zakończył swoją działalność. Międzynarodowy Fundusz Walutowy podsumował to następująco:

Gdy całkowita ilość w obiegu dolarów amerykańskich w Stanach Zjednoczonych drastycznie wzrosła, rezerwy złota Stanów Zjednoczonych, które miały być pokryte tymi dolarami, drastycznie spadały. Międzynarodowi przywódcy finansowi podejrzewali, że Stany Zjednoczone będą musiały zostać zmuszone do dewaluacji dolara lub wstrzymania wymiany dolara na złoto.

Problem był szczególnie trapiący z powodu zwiększających się w ogromnym tempie dolarów będących w posiadaniu zagranicznych banków centralnych oraz rządów: W 1966 roku zagraniczne banki centralne oraz rządy dysponowały ponad 14 miliardami dolarów amerykańskich. Stany Zjednoczone posiadały 13,2 miliardów dolarów w rezerwach złota, lecz jedynie 3,2 miliardy dolarów były dostępne na pokrycie zagranicznych rezerw dolarowych. Reszta była potrzebna na pokrycie krajowych rezerw. Jeżeli rządy i zagraniczne banki centralne spróbowałyby w tym samym czasie wymienić na złoto zaledwie ćwierć swoich rezerw dolarowych, Stany Zjednoczone nie byłyby w stanie wywiązać się ze swojego zobowiązania, a więc już po raz kolejny okazały się niewypłacalne.

Dokładnie taka sytuacja miała miejsce, gdy w 1971 roku Stany Zjednoczone pod przewodnictwem prezydenta Nixona zamknęły “Złote Okno” i tym samym zagraniczne banki centralne nie mogły już wymieniać dolarów na złoto (z wyjątkiem transakcji na wolnym rynku). Jak już wspomniano, po pierwsze Europa, a w szczególności Francja nie była zadowolona i chciała zrewaluować złoto. Po drugie Stany Zjednoczone nieustannie dążyły do całkowitego wycofania złota z systemu walutowego, aby przeforsować hegemonię amerykańskiego dolara.

Odnaleziono dokumenty, które łączą przeszłość z teraźniejszością. 24 lutego 1970 roku francuski prezydent Pompidou spotkał się z amerykańskim prezydentem Nixonem w Waszyngtonie. Następujący cytat pochodzi z amerykańskich notatek z tegoż spotkania. → Przeczytaj więcej

W kolejnych ujawnionych depeszach na witrynie Wikileaks znajduje się podsumowanie spotkania, które odbyło się w listopadzie 1976 roku pomiędzy m.in. Arthurem Burnsem, Przewodniczącym Rady Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych, oraz przedstawicielami Ludowego Banku Chin. Oficjalnie spotkanie miało miejsce 5 lat po tym, jak Nixon zawiesił wymienialność dolara na złoto i miesiąc po śmierci Mao Zedonga.

Co ważniejsze, Chińczycy stwierdzili, że postrzegają inflację jako ekonomiczną słabość i w szczególności wyrazili swoje zainteresowanie sprzedażą złota przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy oraz emisją kwitów depozytowych Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Ludowy Bank Chin nie był szczególnie entuzjastycznie nastawiony do posługiwania się dolarem amerykańskim jako światową walutą rezerwową w 1976 roku.

Inflacja w Chinach nie była bliska zeru od 1976. Chińczycy nie przyjęli również systemu waluty złotej w latach siedemdziesiątych. Jednakże, wszystkie te działania mogły być zaplanowane. Jeżeli Chiny w późnych latach siedemdziesiątych miały ambicje, aby odsunąć się od dolara i stać się ekonomiczną potęgą, być może uznały, że najlepszym rozwiązaniem będzie najpierw zbudować oraz wzmocnić swoją gospodarkę w istniejącym systemie przed wprowadzeniem zmian i dokładnie tak też się wydarzyło:

Komunistyczna ekonomia Chin zaczęła zmieniać swoje oblicze, gdy w późnych latach siedemdziesiątych Deng Xiaoping objął rządy w kraju i wprowadził gospodarkę socjalistyczną, łącząc socjalistyczną ideologię Partii z pragmatycznym zastosowaniem praktyk gospodarki rynkowej. W ostatnich dekadach Chiny zadziwiły świat, stając się drugą największą gospodarką zaraz po Stanach Zjednoczonych. W 2002 roku zreformowały swój rynek złota i od tego czasu efektywnie zachęcają obywateli do oszczędzania w złocie, czyniąc Chińską Republikę Ludową największym producentem złota i konsumentem na świecie. W dodatku Chiny otwarcie nawołują do zastąpienia dolara nową walutą rezerwową. Czy to wszystko stało się niespodziewanie, a może jednak było planowane wiele lat temu?

W czasach Mao Zedonga, od 1949 roku do 1976, roczna krajowa produkcja złota wzrosła 261 %, podczas gdy od 1976 do obecnych czasów zwiększyła się 2,964 %. → Przeczytaj więcej

Poniżej znajduje się pełna i aktualna, według stanu na czerwiec 2014r. lista mennic z akredytacją londyńskiej giełdy złota LBMA.

Najczęściej spotykane w Polsce monety i sztabki pochodzą z następujących  mennica akredytowanych w LBMA:

Argor-Heraeus SA (Szwajcaria) Heimerle + Meule GmbH (Niemcy) Heraeus Precious Metals GmbH & Co. KG (Niemcy) Johnson Matthey Gold and Silver Refining Inc. (USA) Metalor USA Refining Corp. (USA) Pamp SA (Szwajcaria) Rand Refinery (Pty) Ltd(Południowa Afryka) Umicore SA Business Unit Precious Metals Refining Valcambi S.A. Royal Canadian Mint (Kanada) Western Australian Mint (The Perth Mint) (Australia)

Akredytację LBMA posiada także szereg zagranicznych, mniej znanych mennic złota. Ich aktualna lista to: → Przeczytaj więcej

Dane złotej 20-dolarówki:

Próba: 0,900

Waga: 33,44g

Masa czystego złota w monecie: 0,9675oz

Średnica/Grubość: 34/2,41mm

Lata emisji: Liberty Head 1850-1907, St.Gaudens 1908-1933

Dane złotej 10-dolarówki:

Draped Bust 1795-1804 – próba: 0,916

Waga: 17,5g

Masa czystego złota w monecie: 0,5154oz

Średnica: 33mm

Liberty Head 1838-1907 – próba: 0,900

Waga: 16,72g

Masa czystego złota w monecie: 0,4837oz

Średnica: 27mm

Indian Head 1908-1933 – próba: 0,900

Waga: 16,72g

Masa czystego złota w monecie: 0,4837oz

Średnica: 27mm

Amerykańskie złote dolary to monety o wyjątkowo barwnej historii. Głównie ze względu na ciekawe czasy w jakich były emitowane, czyli okres kształtowania i burzliwych przemian młodej gospodarki Stanów Zjednoczonych.

Chwilowy brak Cena Skupu 20 Złotych Dolarów Liberty Head Double Eagle 8 130,37 zł Brak oceny. Bądź pierwszy! Czytaj dalej

Pierwsza złota moneta USA to 10 dolarów “Eagle”

Pierwsza amerykańska złota moneta to 10 złotych dolarów potocznie zwana “Eagle“, czyli Orzeł. Wyemitowano ją w 1795 roku. Moneta mierzyła 27mm średnicy, ważyła 16,718g, próba .900, a więc zawierała 0,4838 oz szczerego złota. Na awersie widniał kobiecy profil LIBERTY symbolizujący zwycięstwo, wolność i niezależność. Na rewersie monety znajdował się orzeł bielik z rozpostartymi skrzydłami, tarczą na piersi, trzymający gałąź oliwną oraz strzały.

Złote 10 dolarówki pochodziły spod ręki Christiana Gobrechta, głównego grawera mennicy US Mint. Awers z Liberty był inspirowany obrazem Benjamina Westa. Obraz ten nosił nazwę Venus in Omnia Vincit Amor, czyli “Miłość wszystko zwycięża”. Muza Wolności została na awersie przedstawiona w koronie z inskrypcją LIBERTY, a cały jej wizerunek otacza 13 gwiazd. Datę umieszczono na dole awersu. W 1839 roku Gobrecht, autor awersu, zmienił położenie wizerunku profilu Liberty i wycentrował go względem daty emisji monety. W takiej formie moneta była emitowana niezmiennie przez 68 lat.

Gorączka złota genezą powstania złotej 20-dolarówki “Double Eagle”

Tuż po pierwszej kalifornijskiej gorączce złota, strumień świeżego kruszcu napływającego do mennic był tak duży, że w 1849 roku kongres uchwalił emisję nowej większej monety o nominale 20 dolarów i wadze 33,43g. Ponieważ złota 20 dolarówka była następczynią 10 dolarówki, ochrzczoną ją potocznie Double Eagle, czyli Podwójny Orzeł.

Późniejsze wielkie odkrycia złota w Nevadzie, Arizonie, Colorado i Alasce spowodowały olbrzymi, liczony w milionach uncji złota napływ → Przeczytaj więcej

Od lat toczy się dyskusja o tak zwanym złocie papierowym, którego krąży po świecie kilkadziesiąt razy więcej niż złota fizycznego pod postacią sztab i monet bulionowych.

Co to właściwie jest złoto papierowe?

Złotem papierowym zwykło się określać wszystkie przyrzeczenia instytucji finansowych, które na papierach wartościowych gwarantują swoim klientom ekspozycję na zmiany cen złota, ale jednocześnie nie mają żadnego pokrycia w fizycznym złocie.

Do takich wehikułów zalicza się fundusze ETF bez pokrycia w towarach, rachunki powiernicze nominowane w złocie, kontrakty terminowe, derywaty oraz konta złota niealokowanego na LBMA, czyli londyńskiej giełdzie metali szlachetnych.

LBMA dobra czy zła?

Choć LBMA, jako instytucja sama w sobie jest zbawienna dla wszystkich inwestorów lokujących kapitał w metalach szlachetnych, bo certyfikuje największe mennice złota. Najważniejsze jednak jest to, że nie każda mennica może sobie pozwolić na uzyskanie takiej akredytacji LBMA. Aby ją uzyskać należy spełniać liczne wymogi jakościowe oraz spełniać kryteria odpowiednich mocy przerobowych. Wszystko po to, aby sztabki trafiające na londyńską giełdę złota były najwyższej jakości i gwarantowały autentyczność kruszcu. Dzięki temu inwestorzy indywidualni lokujący kapitał w sztabki z mennic LBMA mają gwarancję, że ich nabyte sztabki będą  mogli swobodnie sprzedać w każdym miejscu na Ziemi. Taka gwarancja wynika z istotności Londynu i LBMA jako najważniejszego ośrodka handlu złotem na świecie.

Mimo wielu pozytywów jakie oferuje obecność LBMA w globalnym handlu złotem, jest pewien szkopuł, który nurtuje bardziej dociekliwych uczestników rynku.

Ta tajemnicza kwestia dotyczy bulionowych rachunków niealokowanych na LBMA oraz handlu złotem na londyńskiej giełdzie złota.

Co to jest rachunek bulionowy niealokowany na LBMA?

Rachunek bulionowy niealokowany to konto do obrotu złotem na londyńskiej giełdzie złota, do którego nie są przypisane konkretne → Przeczytaj więcej