Archiwum Autora

W GOLDCO S.A. cena skupu sztabek 1oz i monet 1oz mieści się w przedziale od 4 do 8% poniżej bieżącej ceny zakupu.

GOLDCO S.A. jako jedyny dystrybutor złota inwestycyjnego w Polsce, oferuje cenę skupu złotych monet i sztabek o masie 1oz i większej, równą 4-8 procent poniżej bieżącej ceny zakupu. W ten sposób, jako jedyni w Polsce oferujemy najbardziej konkurencyjne stawki (spread) pomiędzy ceną kupna i sprzedaży złota. Tak wysokie ceny skupu złota oferujemy tylko i wyłącznie dla monet i sztabek, które wcześniej zostały nabyte w GOLDCO. Tym samym powodujemy, że złoto inwestycyjne staje się o wiele tańsze niż fundusze inwestycyjne, które często pobierają opłaty manipulacyjne wielokrotnie przekraczające stawkę od 4 do 8 procent prowizji.

Nabywając złoto w GOLDCO S.A. masz pewność posiadania złota wolnego od wolframu! Posługujemy się narzędziem, które z łatwością wykrywa wolfram!

WOLFRAM to zmora współczesnego rynku złota. Jak się przed nim obronić i nabywać złoto ze 100-procentową pewnością autentyczności i próby nabywanych sztabek złota i złotych monet?

Ostatnie kilka lat na rynku złota upłynęło pod znakiem rozwoju techniki obróbki wolframu przez chińskich fałszerzy. WOLFRAMEM podrabiane są złote monety i sztabki – nawet te najmniejsze o masie kilku gramów. Wolfram to najnowocześniejsza technika podrabiania, bo w przeszłości technicy mieli problem z obróbką plastyczną wolframu, który jest kruchym materiałem. Jednak na dalekim wschodzie dopracowano technikę wytwarzania stopów wolframowo-miedziowych lub wolframowo-srebrzanych, które dużo lepiej poddają się obróbce plastycznej, a więc i biciu monet z krążków wolframowych.

→ Przeczytaj więcej

Piotr Kowalski GCO spółka z o.o.

Tel: +48 71 300 13 80 Fax: +48 71 300 13 80 e-mail: biuro#goldco.pl zamiast # wpisz @ Gco spółka z o.o.: ul. Kamienna 135 lok.16, 50-545 Wrocław

Ustalanie cen złota na londyńskim rynku wiąże się z pewnymi czynnościami, które podejmował Bank Anglii począwszy od lat 80-tych. Aby przyjrzeć się temu bliżej, warto pójść tropem kariery dwóch starszych pracowników Banku Anglii – Terry Smeeton i Olivera Page.

W latach 80-tych i 90-tych XX wieku T. Smeeton był ekspertem i szefem oddziału związanego z rynkiem walutowym i rynkiem złota w Banku Anglii. Pracował na tym stanowisku aż do 1998 r. Następnie w latach 1998 – 2007 kontynuował karierę w Standard Bank, a w 2002 r. został członkiem Rady Doradczej w Dubai Metals and Commodities Centre (DMCC).

Natomiast Oliver Page dołączył do zespołu Banku Anglii w 1968 r. gdzie pełnił rolę między innymi Zastępcy Dyrektora i monitorował działania T. Smeetona. W Banku pozostał do 1998 r., a następnie rozpoczął karierę w Brytyjskim Urzędzie ds. Usług Finansowych (Financial Services Authority).

Kilka wzmianek o pełnionej roli na pogrzebie kolegi

Po śmierci T. Smeetona w 2007 r., Oliver Page, w mowie pogrzebowej zaznaczył, że czynności, jakie podejmował Smeeton w zakresie zarządzania krajowymi zasobami kruszcu, częściowo polegały na ustalaniu dziennych cen złota na londyńskim rynku i miały na celu ogólny zysk. Nie był on zatem poszukiwaczem złota, ale skutecznym operatorem. Wzmianka nie mówi jednak dokładnie, jakie były dokładnie czynności, które wykonywał Smeeton w ramach pracy dla Banku Anglii i kierowania Departamentem Złota i Walut.

Czy bank Anglii manipulował fixingiem LBMA?

Na pytanie o kwestię ustalania cen złota Bank Angielii odpowiada, że nie pełnił on tej funkcję ale pełniło ją pięć innych instytucji będących członkami LBMA. Jeśli tak jest, jaka zatem była rola T. Smeetona, o której mówił Oliver Page? Na to pytanie Bank odpowiada następująco: Bank Anglii jedynie uczestniczy w ustalaniu cen złota poprzez przekazywanie zamówień telefonicznych przez swoich brokerów i przy ustalaniu korzysta wyłącznie z usług banku Rothschildów.

W 1968 r. rola Banku znacznie się jednak zmniejszyła, choć kontakt z uczestnikami rynku nadal pozostał bardzo bliski. Nadal wykonywano zamówienia dla klientów – banków centralnych oraz utrzymywano zasoby kruszców na Koncie Wagowym. Bank Anglii nie był już jednak odpowiedzialny za nadzór nad Londyńskim Rynkiem Złota. Regulacje dla głównych uczestników rynku ustalał za to → Przeczytaj więcej

Piotr Kowalski GCO spółka z o.o.

Tel: +48 71 300 13 80 Fax: +48 71 300 13 80 e-mail: biuro#goldco.pl zamiast # wpisz @ Gco spółka z o.o.: ul. Kamienna 135 lok.16, 50-545 Wrocław

System Waluty Złotej nie był jedynym w historii Stanów Zjednoczonych. W obrębie amerykańskiego systemu monetarnego istniało kilka jego rodzajów: Standard Monety Złotej, System Waluty Złotej, System Walutowy Złoto – Dewizowy oraz system z Bretton Woods w wersji pierwszej ze sztywnym zafiksowaniem waulut do dolara oraz w wersji drugiej obecnym po 1971r. do chwili obecnej z płynnymi kursami wymiany walut wprowadzonymi po tym jak USA z dyplomatyczną gracją baletnicy ogłosiły bankructwo. W Systemie Waluty Złotej jednostka pieniężna ma określoną wymienialność na złoto, która określa jej wartość w jednostkach wagowych kruszcu. Kraje uczestniczące w tym systemie utrzymują cenę jednostki pieniężnej poprzez zakup lub sprzedaż złota po tej cenie.

W 1873 r. jednostką walutową Stanów Zjednoczonych stał się złoty dolar o wadze 25,8 ziaren (z ang. grains, czyli stara anglosaska jednostka masy wyrażona w masie ziarna pszenicy, 1 grain [jedno ziarno] równe jest 64,798 mg, czyli masa 1 uncji równa się 480 ziaren), a w obrębie tej waluty pojawiły się takie monety jak:

quarter eagle (moneta dwu i pół dolarowa) moneta trzydolarowa half eagle (moneta pięciodolarowa) eagle (dziesięć dolarów) double eagle ( dwadzieścia dolarów)

W 1932 r. cena złota w Ameryce utrzymywała się na poziomie 20.67USD.

Transkrypt objaśnienia do grafiki: → Przeczytaj więcej

Piotr Kowalski GCO spółka z o.o.

Tel: +48 71 300 13 80 Fax: +48 71 300 13 80 e-mail: biuro#goldco.pl zamiast # wpisz @ Gco spółka z o.o.: ul. Kamienna 135 lok.16, 50-545 Wrocław

Wszyscy mają w pamięci liczne programy pomocowe bazujące na druku pieniądza przez banki centralne. Nadzieja pokładana przez bankierów centralnych w drukowaniu pieniędzy polegała na maksymalnym i bezpośrednim rozluźnieniu deflacyjnego skurczu kredytowego, który cyklicznie pojawia się w globalnej gospodarce. W konsekwencji sumując działania wszystkich banków centralnych globalnie wydrukowano biliony dolarów, ale jak na razie nie odbiło się to wysoką inflacją. Kiedy będzie inflacja i przyczyny inflacji

Kluczowa sprawa w inflacyjnej baśni szalejących cen to ZAUFANIE LUDZI DO PAŃSTWA, SFER RZĄDOWYCH i SYSTEMU BANKOWEGO. Gdy większość ludzi zrozumie i uwierzy, że sfery rządowe straciły względną kontrolę nad systemem papierowego pieniądza, to znaczy nie będą w stanie swoimi standardowymi działaniami (stopami procentowymi) ograniczać wzrostów cen, to wówczas wszyscy przystąpią do nabywania aktywów sektora prywatnego. Oczywiście ceny aktywów sektora prywatnego będą już wtedy i tak dużo wyższe niż przed wybuchem inflacyjnej gorączki, ale w takich sytuacjach ludzie nie patrzą na wykresy cen z przeszłości. Będą chcieli jedynie zachować coś ze zgromadzonych pieniędzy, aby w inflacyjnej spirali nie stracić wszystkich oszczędności swojego życia. Aby łatwiej sobie wyobrazić tę sytuację, warto przypomnieć sobie czasy hiperinflacji w Polsce. Ceny rosły w tysiącach procent w skali roku, co widoczne było w codziennych podwyżkach cen artykułów żywnościowych w sklepach. Wówczas ludzie kupowali wszystko, aby tylko nie posiadać gotówki w portfelu, ponieważ na następny dzień była ona dużo mniej warta niż w dniu poprzednim. Kupowano antyki, meble, książki, samochody, srebrne, złote monety i dzieła sztuki itp. czyli wszystko co materialne i przydatne człowiekowi do życia i to na co w przyszłości znajdzie się kupiec. Prym tutaj wiodły artykuły, których wartości nie obniżał czas oraz zużycie, czyli największą wartość postrzegano w srebrnych i złotych monetach, dziełach sztuki i antykach. W tym czasie w Polsce nie było giełdy papierów wartościowych i gdy nie ma zagrożenia wojną, to akcje stabilnych firm z aktywami trwałymi o dużej wartości są też dobrym zabezpieczeniem przed inflacją (np: stalowy niemiecki koncern ThyssenKrupp przetrwał dwie wojny światowe i jest notowany we Frankfurcie do chwili obecnej, oczywiście to spółka, która przeszła przez fazę wojny, ale jeżeli komuś udało się zachować papierowe akcje, to w mniejszym lub większym stopniu udało mu się przechować kapitał przez dwie niemieckie potężne hiperinflacje).

Źródło: libcom.org

Psucie pieniądza to rządowa norma obecna od czasów cesarstwa Rzymskiego → Przeczytaj więcej

Piotr Kowalski GCO spółka z o.o.

Tel: +48 71 300 13 80 Fax: +48 71 300 13 80 e-mail: biuro#goldco.pl zamiast # wpisz @ Gco spółka z o.o.: ul. Kamienna 135 lok.16, 50-545 Wrocław

Członkowie Międzynarodowego Funduszu Monetarnego deponują swoje rezerwy złota w Banku Rezerw Federalnych w Nowym Jorku, w Banku Anglii, Banku Francji w Paryżu oraz w Centralnego Banku Indii, na co wskazuje zasada Rule E-1 zawarta w regulaminie Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Oryginalna wersja dokumentu z 1946 r. wskazywała jeszcze na Shanghai, jako kolejnego depozytariusza. Lokowanie tu złota zostało jednak tymczasowo wstrzymane. Następnie rozpoczęto korzystanie ze skarbca w indyjskim mieście Nagpur.

Reguła Rule E-1 została wprowadzona w 1946 r., a w 1956 r. wniesiono poprawkę na wniosek Banku Rezerw w Indiach (RBI) dotyczącą przechowywania złota w Nagpur. Chodziło tu o możliwość przetransportowania złota ze skarbca w Bombaju do nowopowstałego skarbca w Nagpur, w centralnej części Indii. Przy skarbcu powstało również biuro Banku. W Bombaju znajdowała się wówczas niewielka ilość kruszcu, będąca jedynie początkowym wkładem do MFW. Ta sama poprawka z 1956 r. wskazuje jednocześnie na wykluczenie Shanghaiu, jako miejsca przechowywania złota MFW.

Sformułowanie reguły Rule E-1, którą w 1956r. przemianowano na → Przeczytaj więcej

Piotr Kowalski GCO spółka z o.o.

Tel: +48 71 300 13 80 Fax: +48 71 300 13 80 e-mail: biuro#goldco.pl zamiast # wpisz @ Gco spółka z o.o.: ul. Kamienna 135 lok.16, 50-545 Wrocław

Przez ostatnie cztery miesiące 2014 r. Rosyjski Bank Centralny zakupił kolejne 100 ton złota. Operacja ta to część rosyjskiego programu mającego na celu przyspieszenie zakupu i gromadzenia kruszcu przez wschodnioeuropejskie mocarstwo. Leonid Bershidsky, redaktor Bloomberga określił Putina jako największa złota pluskwa (z ang. potocznie gold bug).

Oprócz nabywania i gromadzenia rezerw złota, Rosjanie od pewnego czasu aktywnie pozbywają się instrumentów dłużnych wydawanych przez amerykański skarb państwa. Miedzy listopadem 2013 r. a grudniem 2014 r. sprzedano amerykańskie obligacje rządowe o wartości ponad 30 mld USD, zwiększając jednocześnie rezerwy złota z wcześniejszych 43 mld USD do około 50 mld USD. Wszystko to ma na celu odamerykanizowanie rosyjskiej gospodarki. Podobnie jak Chiny, Rosja podpisała bilateralne umowy dotyczące kursów walutowych, na których opierają się międzynarodowe umowy handlowe wschodnich imperiów i których celem jest odejście od dolara.

Działania podejmowane przez Rosję mogą być traktowane jako część → Przeczytaj więcej

Piotr Kowalski GCO spółka z o.o.

Tel: +48 71 300 13 80 Fax: +48 71 300 13 80 e-mail: biuro#goldco.pl zamiast # wpisz @ Gco spółka z o.o.: ul. Kamienna 135 lok.16, 50-545 Wrocław