Archiwum dla Kategorii ‘Złoto’
W latach 80-tych i 90-tych XX wieku T. Smeeton był ekspertem i szefem oddziału związanego z rynkiem walutowym i rynkiem złota w Banku Anglii. Pracował na tym stanowisku aż do 1998 r. Następnie w latach 1998 – 2007 kontynuował karierę w Standard Bank, a w 2002 r. został członkiem Rady Doradczej w Dubai Metals and Commodities Centre (DMCC).
Natomiast Oliver Page dołączył do zespołu Banku Anglii w 1968 r. gdzie pełnił rolę między innymi Zastępcy Dyrektora i monitorował działania T. Smeetona. W Banku pozostał do 1998 r., a następnie rozpoczął karierę w Brytyjskim Urzędzie ds. Usług Finansowych (Financial Services Authority).
Kilka wzmianek o pełnionej roli na pogrzebie kolegiPo śmierci T. Smeetona w 2007 r., Oliver Page, w mowie pogrzebowej zaznaczył, że czynności, jakie podejmował Smeeton w zakresie zarządzania krajowymi zasobami kruszcu, częściowo polegały na ustalaniu dziennych cen złota na londyńskim rynku i miały na celu ogólny zysk. Nie był on zatem poszukiwaczem złota, ale skutecznym operatorem. Wzmianka nie mówi jednak dokładnie, jakie były dokładnie czynności, które wykonywał Smeeton w ramach pracy dla Banku Anglii i kierowania Departamentem Złota i Walut.
Czy bank Anglii manipulował fixingiem LBMA?Na pytanie o kwestię ustalania cen złota Bank Angielii odpowiada, że nie pełnił on tej funkcję ale pełniło ją pięć innych instytucji będących członkami LBMA. Jeśli tak jest, jaka zatem była rola T. Smeetona, o której mówił Oliver Page? Na to pytanie Bank odpowiada następująco: Bank Anglii jedynie uczestniczy w ustalaniu cen złota poprzez przekazywanie zamówień telefonicznych przez swoich brokerów i przy ustalaniu korzysta wyłącznie z usług banku Rothschildów.
W 1968 r. rola Banku znacznie się jednak zmniejszyła, choć kontakt z uczestnikami rynku nadal pozostał bardzo bliski. Nadal wykonywano zamówienia dla klientów – banków centralnych oraz utrzymywano zasoby kruszców na Koncie Wagowym. Bank Anglii nie był już jednak odpowiedzialny za nadzór nad Londyńskim Rynkiem Złota. Regulacje dla głównych uczestników rynku ustalał za to → Przeczytaj więcej
W 1873 r. jednostką walutową Stanów Zjednoczonych stał się złoty dolar o wadze 25,8 ziaren (z ang. grains, czyli stara anglosaska jednostka masy wyrażona w masie ziarna pszenicy, 1 grain [jedno ziarno] równe jest 64,798 mg, czyli masa 1 uncji równa się 480 ziaren), a w obrębie tej waluty pojawiły się takie monety jak:
quarter eagle (moneta dwu i pół dolarowa) moneta trzydolarowa half eagle (moneta pięciodolarowa) eagle (dziesięć dolarów) double eagle ( dwadzieścia dolarów)W 1932 r. cena złota w Ameryce utrzymywała się na poziomie 20.67USD.
Transkrypt objaśnienia do grafiki: → Przeczytaj więcej
Reguła Rule E-1 została wprowadzona w 1946 r., a w 1956 r. wniesiono poprawkę na wniosek Banku Rezerw w Indiach (RBI) dotyczącą przechowywania złota w Nagpur. Chodziło tu o możliwość przetransportowania złota ze skarbca w Bombaju do nowopowstałego skarbca w Nagpur, w centralnej części Indii. Przy skarbcu powstało również biuro Banku. W Bombaju znajdowała się wówczas niewielka ilość kruszcu, będąca jedynie początkowym wkładem do MFW. Ta sama poprawka z 1956 r. wskazuje jednocześnie na wykluczenie Shanghaiu, jako miejsca przechowywania złota MFW.
Sformułowanie reguły Rule E-1, którą w 1956r. przemianowano na → Przeczytaj więcej
Oprócz nabywania i gromadzenia rezerw złota, Rosjanie od pewnego czasu aktywnie pozbywają się instrumentów dłużnych wydawanych przez amerykański skarb państwa. Miedzy listopadem 2013 r. a grudniem 2014 r. sprzedano amerykańskie obligacje rządowe o wartości ponad 30 mld USD, zwiększając jednocześnie rezerwy złota z wcześniejszych 43 mld USD do około 50 mld USD. Wszystko to ma na celu odamerykanizowanie rosyjskiej gospodarki. Podobnie jak Chiny, Rosja podpisała bilateralne umowy dotyczące kursów walutowych, na których opierają się międzynarodowe umowy handlowe wschodnich imperiów i których celem jest odejście od dolara.
Działania podejmowane przez Rosję mogą być traktowane jako część → Przeczytaj więcej
Jedno jest pewne Belgowie są zaniepokojeni o swoje zasoby kruszcu (227 ton), które wciąż leżą w skarbcach poza granicami kraju. W grudniu 2014 r. dla telewizji VTM Nieuws, Luc Coene zapowiedział, że poczynione zostały pewne badania w sprawie możliwości repatriacji: Faktycznym problemem jest transport złota i związane z nim ryzyko. Jeśli natomiast decyzja ta zostałaby podjęta, należałoby znacznie zwiększyć środki bezpieczeństwa w kraju. Obecnie taka operacja została już przeprowadzona przez kraje, które były na to dobrze przygotowane.
Obecnie National Bank of Belgian płaci → Przeczytaj więcej
Niestety informacje te nie pokrywają się z informacjami, jakie podają kraje europejskie, których dotyczy owa repatriacja. W listopadzie 2014 r. Holenderski Bank Centralny (DNB) zapowiedział, że wycofał z FED 122,5 ton złota i choć nie było to jasno powiedziane, musiało to nastąpić właśnie w 2014 r.
Źródło: BBC
18 stycznia 2015 r. Niemiecki Bank Centralny (Bundesbank) ogłosił wycofanie w 2014 r. 85 ton złota z nowojorskiego Banku Rezerw, natomiast 35 ton sprowadzono do kraju z → Przeczytaj więcej