Banki centralne | Strona 4 | Złote monety i sztabki złota

Archiwum dla Kategorii ‘Banki centralne’

kwiecień 25

Chińskie transakcje finansowane zastawem złota

In:Akcje, Banki centralne, Sprzedaż złota, Złoto, Złoto w banku

Wielu analityków uważa, że popyt na chińskie złoto (jak i wypłacanie złota ze skarbców w Shanghaiu, bo każde złoto wprowadzane na obszar Chin musi przejść przez giełdę i skarbiec w Shanghaiu) rośnie z powodu chińskich transakcji zakupu towarów finansowanych zastawami złota. Chiński zastaw złota Gold Round Tipping, krok po kroku

Większość transakcji finansowanych zastawem złota jest sposobem dla chińskich spekulantów na zdobycie tanich funduszy wykorzystując posiadane złoto, jako zabezpieczenie spłaty kapitału. Przy wykorzystaniu złota, jako zabezpieczenia dla spłaty kapitału, są dwie możliwości tego finansowania: round tipping lub gold leasing. Czym jest round tipping? Mówi o tym między innymi raport banku Goldmana Sachs:

Arbitrażyści zaciągają krótkoterminowe pożyczki walutowe w bankach typu onshore w formie akredytywy przy imporcie towarów, a następnie eksportują gwarancję posiadania towaru (dokument przedstawiający prawo własności do towaru). Wszystko po to, aby skorzystać z taniego kapitału zagranicznego. Gdy już ten tani kapitał zostanie sprowadzony z zagranicznych banków, to arbitrażyści obracają tym kapitałem tak szybko jak tylko mogą, aby wykonać jak najwięcej cykli obrotu towarem i w ten sposób zarobić na małej marży, dużym wolumenie i nie swoim kapitale. W rezultacie, całkowita liczba chińskich komercyjnych kredytów walutowych zdeterminowana jest przez: – ilość fizycznego towaru zaangażowanego w proces; – ceny towarów; – liczbę dokonywanych transakcji;

Towary, które służą jako zastaw celem uzyskania dodatkowych pieniędzy z zagranicznych banków to: złoto, miedź, ruda żelaza, nikiel, cynk, aluminium, soja, olej palmowy, guma.

Transakcje finansowe chińskim złotem są przeprowadzane w odmienny sposób niż → Przeczytaj więcej

kwiecień 25

Co z rezerwami złota po wyjściu Grecji ze strefy Euro?

przez Piotr Kowalski S.K.A.

In:Banki centralne, Złoto, Złoto monetarne, Złoto w banku

Brak komentarzy

Najnowszy roczny raport Banku Grecji, który zawiera dane dotyczące rezerw greckiego złota opublikowany został w 2012 r. Kolejne – z 2013 oraz 2014 r. nie zostały jeszcze zamieszczone na stronie Banku. W 2012 r. Grecja posiadała 146,7 ton kruszcu, choć niektóre statystyki podają liczbę 117 lub 112 ton. Wskazane 146,7 ton zawiera jednak pożyczki Banku Grecji wobec greckiego skarbu państwa, co związane jest ze złotem wpłaconym przez Bank Grecji w imieniu greckiego skarbu państwa do Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

Raport z 2012 r. donosi:

Liczba zawiera zarówno zasoby złota Banku Grecji (3 597 000 uncji), jak i pożyczki zaciągnięte przez Państwo Greckie (986 000 uncji) w związku z uczestnictwem w Międzynarodowym Funduszu Walutowym (grecka część wkładu wpłacona została do MFW przez Bank Grecji w imieniu Państwa Greckiego), a także złoto złomowane oraz złote monety przeznaczone do przetopienia (163 000 uncji). Znaczna część kruszcu znajduje się poza granicami Grecji. → Przeczytaj więcej

1oz-zloty-Wiedenski-Filharmonik-2021-zlota-moneta-rewers

kwiecień 25

Austria i jej obawy o rezerwy złota w Banku Anglii

przez Piotr Kowalski S.K.A.

In:Banki centralne, FED, Złoto, Złoto bulionowe, Złoto w banku

Brak komentarzy

Ostatni raport zamieszczony w Austrian Court of Audit dotyczący przechowywania złota w Banku Anglii zawiera wyniki audytu i dość ostrą krytykę na ten temat:

Na koniec 2013 r. Bank Centralny Austrii przechowywał 82% swoich zasobów złota jako depozyt w Banku Anglii, pomimo ryzyka związanego z dużą koncentracji, a obecna koncepcja depozytowa nie przewidywała żadnych środków w celu zredukowania tego ryzyka. Dodatkowo, kontrakt depozytowy złota na deponowanie kruszcu w Anglii zawierał pewne braki. Dodatkowo w nawiązaniu do rezerw złota przechowywanych poza granicami kraju, odnotowano brak przeprowadzania audytu przez krajowe organizacje rewidencyjne?

Austriacki Trybunał Obrachunkowy wyraził wielką obawę odnośnie nieproporcjonalnej wielkości oficjalnych rezerw złota (229,6 ton) składowanych w Banku Anglii, co może stanowić sygnał wprowadzający dla rozpoczęcia procesu repatriacji złota, podobnie jak uczynili to Niemcy.

Do 2013 r. Bank Centralny Austrii nie miał ani odpowiednich praw audytorskich, ani dostępu do własnych zasobów złota znajdujących się w Banku Anglii. Członek zarządu Bundesbank Carl-Ludwig Thiele powiedział w 2011 r.: → Przeczytaj więcej

kwiecień 12

Bank Anglii i historia ustalania cen londyńskiej giełdy złota w latach 80-tych

przez Piotr Kowalski S.K.A.

In:Banki centralne, Złoto, Złoto monetarne, Złoto w banku

Brak komentarzy

Ustalanie cen złota na londyńskim rynku wiąże się z pewnymi czynnościami, które podejmował Bank Anglii począwszy od lat 80-tych. Aby przyjrzeć się temu bliżej, warto pójść tropem kariery dwóch starszych pracowników Banku Anglii – Terry Smeeton i Olivera Page.

W latach 80-tych i 90-tych XX wieku T. Smeeton był ekspertem i szefem oddziału związanego z rynkiem walutowym i rynkiem złota w Banku Anglii. Pracował na tym stanowisku aż do 1998 r. Następnie w latach 1998 – 2007 kontynuował karierę w Standard Bank, a w 2002 r. został członkiem Rady Doradczej w Dubai Metals and Commodities Centre (DMCC).

Natomiast Oliver Page dołączył do zespołu Banku Anglii w 1968 r. gdzie pełnił rolę między innymi Zastępcy Dyrektora i monitorował działania T. Smeetona. W Banku pozostał do 1998 r., a następnie rozpoczął karierę w Brytyjskim Urzędzie ds. Usług Finansowych (Financial Services Authority).

Kilka wzmianek o pełnionej roli na pogrzebie kolegi

Po śmierci T. Smeetona w 2007 r., Oliver Page, w mowie pogrzebowej zaznaczył, że czynności, jakie podejmował Smeeton w zakresie zarządzania krajowymi zasobami kruszcu, częściowo polegały na ustalaniu dziennych cen złota na londyńskim rynku i miały na celu ogólny zysk. Nie był on zatem poszukiwaczem złota, ale skutecznym operatorem. Wzmianka nie mówi jednak dokładnie, jakie były dokładnie czynności, które wykonywał Smeeton w ramach pracy dla Banku Anglii i kierowania Departamentem Złota i Walut.

Czy bank Anglii manipulował fixingiem LBMA?

Na pytanie o kwestię ustalania cen złota Bank Angielii odpowiada, że nie pełnił on tej funkcję ale pełniło ją pięć innych instytucji będących członkami LBMA. Jeśli tak jest, jaka zatem była rola T. Smeetona, o której mówił Oliver Page? Na to pytanie Bank odpowiada następująco: Bank Anglii jedynie uczestniczy w ustalaniu cen złota poprzez przekazywanie zamówień telefonicznych przez swoich brokerów i przy ustalaniu korzysta wyłącznie z usług banku Rothschildów.

W 1968 r. rola Banku znacznie się jednak zmniejszyła, choć kontakt z uczestnikami rynku nadal pozostał bardzo bliski. Nadal wykonywano zamówienia dla klientów – banków centralnych oraz utrzymywano zasoby kruszców na Koncie Wagowym. Bank Anglii nie był już jednak odpowiedzialny za nadzór nad Londyńskim Rynkiem Złota. Regulacje dla głównych uczestników rynku ustalał za to → Przeczytaj więcej

ile-zlota-w-bankach-i-w-rzadzie-USA-1932rok

kwiecień 12

Pochodzenie złota gromadzonego w skarbcu Fort Knox, konfiskata złota, przyczyny II Wojny, którą ochrzczono Wojną o Złoto

przez Piotr Kowalski S.K.A.

In:Banki centralne, FED, Giełda złota, Wojna, Złote monety, Złoto, Złoto monetarne

Brak komentarzy

System Waluty Złotej nie był jedynym w historii Stanów Zjednoczonych. W obrębie amerykańskiego systemu monetarnego istniało kilka jego rodzajów: Standard Monety Złotej, System Waluty Złotej, System Walutowy Złoto – Dewizowy oraz system z Bretton Woods w wersji pierwszej ze sztywnym zafiksowaniem waulut do dolara oraz w wersji drugiej obecnym po 1971r. do chwili obecnej z płynnymi kursami wymiany walut wprowadzonymi po tym jak USA z dyplomatyczną gracją baletnicy ogłosiły bankructwo. W Systemie Waluty Złotej jednostka pieniężna ma określoną wymienialność na złoto, która określa jej wartość w jednostkach wagowych kruszcu. Kraje uczestniczące w tym systemie utrzymują cenę jednostki pieniężnej poprzez zakup lub sprzedaż złota po tej cenie.

W 1873 r. jednostką walutową Stanów Zjednoczonych stał się złoty dolar o wadze 25,8 ziaren (z ang. grains, czyli stara anglosaska jednostka masy wyrażona w masie ziarna pszenicy, 1 grain [jedno ziarno] równe jest 64,798 mg, czyli masa 1 uncji równa się 480 ziaren), a w obrębie tej waluty pojawiły się takie monety jak:

quarter eagle (moneta dwu i pół dolarowa) moneta trzydolarowa half eagle (moneta pięciodolarowa) eagle (dziesięć dolarów) double eagle ( dwadzieścia dolarów)

W 1932 r. cena złota w Ameryce utrzymywała się na poziomie 20.67USD.

Transkrypt objaśnienia do grafiki: → Przeczytaj więcej

kwiecień 12

Kiedy globalny wzrost inflacji?

przez Piotr Kowalski S.K.A.

In:Banki centralne

Brak komentarzy

Wszyscy mają w pamięci liczne programy pomocowe bazujące na druku pieniądza przez banki centralne. Nadzieja pokładana przez bankierów centralnych w drukowaniu pieniędzy polegała na maksymalnym i bezpośrednim rozluźnieniu deflacyjnego skurczu kredytowego, który cyklicznie pojawia się w globalnej gospodarce. W konsekwencji sumując działania wszystkich banków centralnych globalnie wydrukowano biliony dolarów, ale jak na razie nie odbiło się to wysoką inflacją. Kiedy będzie inflacja i przyczyny inflacji

Kluczowa sprawa w inflacyjnej baśni szalejących cen to ZAUFANIE LUDZI DO PAŃSTWA, SFER RZĄDOWYCH i SYSTEMU BANKOWEGO. Gdy większość ludzi zrozumie i uwierzy, że sfery rządowe straciły względną kontrolę nad systemem papierowego pieniądza, to znaczy nie będą w stanie swoimi standardowymi działaniami (stopami procentowymi) ograniczać wzrostów cen, to wówczas wszyscy przystąpią do nabywania aktywów sektora prywatnego. Oczywiście ceny aktywów sektora prywatnego będą już wtedy i tak dużo wyższe niż przed wybuchem inflacyjnej gorączki, ale w takich sytuacjach ludzie nie patrzą na wykresy cen z przeszłości. Będą chcieli jedynie zachować coś ze zgromadzonych pieniędzy, aby w inflacyjnej spirali nie stracić wszystkich oszczędności swojego życia. Aby łatwiej sobie wyobrazić tę sytuację, warto przypomnieć sobie czasy hiperinflacji w Polsce. Ceny rosły w tysiącach procent w skali roku, co widoczne było w codziennych podwyżkach cen artykułów żywnościowych w sklepach. Wówczas ludzie kupowali wszystko, aby tylko nie posiadać gotówki w portfelu, ponieważ na następny dzień była ona dużo mniej warta niż w dniu poprzednim. Kupowano antyki, meble, książki, samochody, srebrne, złote monety i dzieła sztuki itp. czyli wszystko co materialne i przydatne człowiekowi do życia i to na co w przyszłości znajdzie się kupiec. Prym tutaj wiodły artykuły, których wartości nie obniżał czas oraz zużycie, czyli największą wartość postrzegano w srebrnych i złotych monetach, dziełach sztuki i antykach. W tym czasie w Polsce nie było giełdy papierów wartościowych i gdy nie ma zagrożenia wojną, to akcje stabilnych firm z aktywami trwałymi o dużej wartości są też dobrym zabezpieczeniem przed inflacją (np: stalowy niemiecki koncern ThyssenKrupp przetrwał dwie wojny światowe i jest notowany we Frankfurcie do chwili obecnej, oczywiście to spółka, która przeszła przez fazę wojny, ale jeżeli komuś udało się zachować papierowe akcje, to w mniejszym lub większym stopniu udało mu się przechować kapitał przez dwie niemieckie potężne hiperinflacje).

Źródło: libcom.org

Psucie pieniądza to rządowa norma obecna od czasów cesarstwa Rzymskiego → Przeczytaj więcej