Loco London to rodzaj dostawy i rozliczeń w handlu złotem na LBMA. Dostawa ta jest prawdopodobnie najważniejszym elementem londyńskiego rynku złota i stanowi fundament w międzynarodowym rozliczeniach oraz handlu złotem i srebrem lokacyjnym.

Ważna rola jaką spełnia Loco London wynika z popularności londyńskiej giełdy złota.

Korzystają z niej wszyscy inwestorzy przeprowadzający transakcje Over-The-Counter, czyli transakcje pozagiełdowe – określając to bardziej klarownie, są to transakcje nieregulowane przez żadną oficjalnie działającą giełdę typu Comex itp. Działa to na tej zasadzie, że dwóch inwestorów posiadających rachunki w LBMA umawia się na transakcje kupna sprzedaży złota po określonej cenie. System rozliczeniowy LBMA rozlicza tę transakcję, czyli inwestorowi sprzedającemu złoto, zdejmuje daną ilość z rachunku i przekazuje to złoto kupującemu, któremu w zamian pobiera gotówkę i przekazuje ją sprzedającemu złoto. Jeżeli w transakcji została zaznaczona opcja fizycznej dostawy złota, to złoto jest dostarczane w określonym terminie.

Handel złotem w Londynie ewoluuje od drugiej połowy IXX wieku

Koncept dostaw i handlu złotem w Londynie rozwijał się przez długie lata, od momentu, gdy w drugiej połowie IXX wieku Londyn stał się głównym centrum w handlu złotem wydobytym w Kalifornii, Południowej Afryce i Australii.

Handel złotem był od 1684 roku podstawową działalnością londyńskiej giełdy złota. Wraz z biegiem czasu podstawowa działalność zaczęła być w coraz większym stopniu wspierana przez działalność rozliczeniową, przechowywania i dostaw złota. Rozliczanie i przechowywanie złota w jednym miejscu było bardzo wygodne dla klientów i domów maklerskich. Do tego stopnia, że większość londyńskich domów maklerskich dokonujących transakcji na londyńskim rynku stworzyła relacje z klientami z całego świata. Wówczas stało się jasne, że handel złotem Loco London umożliwia nie tylko transakcje pomiędzy inwestorem i domem maklerskim, ale także pomiędzy samymi inwestorami. Obecnie wszystkie takie transakcje pomiędzy inwestorami są rozliczane właśnie w izbie clearingowej LBMA.

Złote i srebrne rachunki bulionowe w LBMA równoznaczne z rachunkami dolarowymi lub jenowymi

Członkowie LBMA, którzy na swoich rachunkach bulionowych dysponują daną ilością złota lub srebra, mają dostępne linie kredytowe do równowartości złota lub srebra posiadanego na swoich rachunkach. Dlatego konta bulionowe członków LBMA są równoznaczne z rachunkami na przykład dolarowymi w jakimkolwiek banku nowojorskim.

Kredyt pod zastaw złota oprocentowany na … 0,5% rocznie

Jeżeli ktoś posiada ładnych kilka ton złota i ma rachunek bulionowy na LBMA, może z łatwością zaciągać kredyty pod zastaw swojego złota. Oprocentowanie jakie się płaci rocznie za taki kredyt pod zastaw złota nazywa się Gold Lease Rate, które aktualnie wynosi “aż” 0,5% w skali roku.

Czy banki centralne mają tak naprawdę swoje złoto???

Łatwość z jaką się zastawia złoto na procent i niski koszt takiej operacji powoduje, że wielu doświadczonych inwestorów na rynku złota z ironią mówi o rezerwach banków centralnych krajów rozwiniętych. Teoretycznie wiadomo ile złota posiadają banki centralne Niemiec, Włoch lub USA, ale Ci bardziej wnikliwi zadają pytanie – ile z tego złota zostało postawione w zastaw, a ile faktycznie im zostało do wolnej dyspozycji. Gdyby tak było, to podczas większej zawieruchy, gdy każdy będzie chciał mieć swoje złoto w prywatnym skarbcu, może okazać się, że chętnych u drzwi londyńskiego magazynu jest więcej niż sztabek złota, dlatego nie ma to jak mieć złoto we własnym sejfie 🙂

Póki co handel złotem w Londynie przebiega spokojnie. Po głównym magazynie nieustannie pędzą wózki widłowe z paletami wypełnionymi sztabkami złota, które zmieniają miejsce podążając za dyspozycją przeprowadzanych transakcji.

Podobny temat poruszyliśmy w:

Treść powyższej analizy jest tylko i wyłącznie wyrazem osobistych poglądów jej autora i nie stanowi rekomendacji w rozumieniu przepisów Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 października 2005 r. w sprawie informacji stanowiących rekomendacje dotyczące instrumentów finansowych, lub ich emitentów (Dz. U. z 2005 r. Nr 206, poz. 1715).